Format plików PSD to natywny format obsługiwany przez aplikację Adobe Photoshop, skrót PSD pochodzi od „Photoshop Document”. Jako jedyny rodzaj pliku przechowuje wszystkie informacje na temat edytowanego pliku, między innymi są to: warstwy (warstwy dopasowania, maski), kanały, ścieżki i tym podobne. W praktyce nie jesteśmy w stanie zapisać tych informacji w jakimkolwiek innym formacie plików graficznych.
Format ten jednocześnie jest formatem roboczym co oznacza, że każdy plik otwarty w programie Adobe Photoshop, który nie jest zapisany w formacie PSD jest do niego konwertowany w tle, aby ułatwić pracę i umożliwić obsługę za pomocą wszystkich dostępnych narzędzi.
Za pomocą plików PSD możemy przechowywać dokumenty o maksymalnym rozmiarze 2GB, po przekroczeniu tej granicy nie będziemy w stanie zapisać pliku jako PSD pozostanie nam jedynie PSB. Jest to odmiana formatu PSD obsługująca właśnie dokumenty o większej pojemności, największe zmiany zachodzą tutaj od strony technicznej. Od strony obsługi w programie Photoshop nie zmienia się nic.
Dokument programu Photosop jest otwierany przez większość popularnych aplikacji firmy Adobe takich jak na przykład: Lightroom, InDesign, Ilustrator, Premiere, Afer Effects i innych. Z kolei obsługa w programach firm trzecich jest możliwa jednak mogą tutaj wystąpić problemy z bardziej zaawansowanymi funkcjami oferowanymi przez Photoshop. Popularne programy, w których otworzymy plik PSD to między innymi GIMP, Affinity Photo, Pixelmator, PaintShop Pro oraz wiele innych.
Duże projekty zapisane w postaci plików PSD mają niestety jedną podstawową wadę – potrafią osiągać bardzo duże rozmiary. Dlatego warto zastanowić się, kiedy archiwizować używając plików PSD, a kiedy zapisać na przykład jako TIFF. Tutaj odpowiedź nie jest tak jednoznaczna jak mogłoby się wydawać a pozorne korzyści w postaci oszczędności miejsca mogą się na nas zemścić, po zapisie do wspomnianego wcześniej formatu TIFF nie będzie możliwości skorzystania na przykład z warstw dopasowania lub ścieżek.