ISO to jeden z najważniejszych elementów wchodzących w skład ekspozycji, jednak w przeciwieństwie do migawki czy przysłony ISO może mieć kilka odmian. Poniżej znajdują się szczegółowe informacje dotyczące każdego z rodzajów czułości ISO. Dzięki czemu będziemy w stanie bardziej dokładnie zapanować nad jakością zdjęć
Czułość ISO natywna
Jest to podstawowa wartość czułości ISO, która jest realizowana wyłącznie przez elektronikę matrycy (fotodiody) i jest osiągana bez żadnego dodatkowego wzmacniania sygnału czy jego cyfrowej obróbki.
Natywna czułość ISO oferuje najmniejsze szumy oraz najszerszą dynamikę tonalną. Wartości ISO natywnego w zależności od rodzaju aparatu a dokładniej matrycy w nim zastosowanej wynoszą od wartości ISO 50 aż do ISO 400. Często jest to najwyższa jakość obrazu, którą można osiągnąć przy minimalnym poziomie szumów.
Czułość ISO bazowa
Jest to wartość czułości ISO, która jest realizowana poprzez wzmocnienie sygnału ze wspomnianych wcześniej fotodiod (ISO natywnego) przez wzmacniacze analogowe. I tak dla przykładu, jeśli w naszym aparacie ISO natywne wynosi 100 to aby uzyskać wartość ISO 200 sygnał musi być wzmocniony dwukrotnie. Analogicznie, aby uzyskać wartość ISO 400 sygnał musimy wzmocnić czterokrotnie. Wraz ze wzrostem wzmocnienia a co za tym idzie zwiększeniem wartości ISO maleje dynamika tonalna oraz rosną szumy, remedium na to podwójny zakres czułości ISO bazowego
Podwójne ISO Bazowe
Zasada działania jest taka sama jak dla pojedynczego bazowego ISO jednak cala różnica jest w zastosowaniu dwu oddzielnych obwodów wzmacniających jednego dla niskich wartości a drugiego dla wartości wyższych.
Uzyskane w ten sposób dwa zakresy posiadają bardzo ciekawą cechę w momencie przełączenia się na drugi zakres zaczyna rosnąć dynamika oraz spadają szumy. Oczywiście wraz z dalszym wzrostem czułości sytuacja się powtarza jednak w praktyce pozwala nam to na fotografowanie w kiepskim świetle z wyższą dynamiką oraz mniejszymi szumami.
Czułość ISO rozszerzona
To zakres wartości czułości ISO, które są dostępne w aparacie poprzez cyfrową obróbkę wzmocnionego już sygnału. Często obejmuje ona wyższe wartości czułości ISO (na przykład HI1 i HI2), które mogą być przydatne w warunkach słabego oświetlenia, ale będą też powodować większe szumy i utratę szczegółów. Te wartości czułości ISO są bardziej ekstremalne i mogą być używane w przypadkach, gdy inaczej nie można uzyskać odpowiednio jasnego obrazu.
Z kolei niższe wartości ISO (LO1 i LO2) nie będą znacząco odbiegały od ISO natywnego a podobny efekt możemy uzyskać odpowiednio dobierając ekspozycje, stosując filtr ND lub odpowiednio poddając obraz obróbce w programie graficznym.
Znajomość rodzajów czułości ISO pozwala na uzyskanie lepszych zdjęć poprzez zapanowanie nad pojawiającymi się szumami oraz dynamiką tonalną. W praktyce dzięki ćwiczeniom oraz porównaniu uzyskanych rezultatów możemy osiągnąć bardzo dobre rezultaty w każdych warunkach oświetleniowych.